Na moście imienia Witolda Pileckiego w Tarnowie, w ciągu ulic Starodąbrowska – Mostowa, odbędzie się 25 maja „Przynieś kwiat dla Bohatera". Tego dnia minie 68 rocznica wykonania wyroku śmierci na Pileckim, który skazany w procesie pokazowym przez stalinowski sąd.
Wzorem ubiegłych lat, w środę, 25 maja, w 68 rocznicę stracenia przez komunistów rotmistrza Witolda Pileckiego realizowana będzie akcja „Przynieś kwiat dla Bohatera" na moście jego imienia w Tarnowie, w ciągu ulic Starodąbrowska - Mostowa.
Inicjatorzy zachęcają do przyjścia tego dnia o dowolnej porze i pozostawienia Rotmistrzowi kwiatu pamięci. - Jak wiemy, wciąż nie odnaleziono miejsca, gdzie komuniści pochowali zwłoki bodaj największego bohatera narodowego. Dlatego miejsce akcji wydaje się najwłaściwszym do okazania hołdu tej heroicznej postaci – apelują organizatorzy. - Każdy kwiat się liczy! Bukiety z kwiatów polnych szczególnie mile widziane. Najlepiej przewiązać kwiaty wstążeczką przy barierce lub słupkach, aby po nich nie deptano.
Charakter naszej akcji pamięci nie wiąże się praktycznie z żadnymi wyrzeczeniami ze strony jego uczestników. Indywidualną wizytę na moście można swobodnie dostosować do zajęć wykonywanych tego dnia i dotrzeć tam o dowolnej porze. Nasz apel jest prosty: przybądźcie na Most z kwiatem w takim momencie jaki Wam odpowiada, ale tam po prostu przyjdźcie! Zachęćcie też jak najwięcej swoich znajomych, rodzinę, aby uczynili podobnie. Pamiętajmy o Rotmistrzu. Trzeba dać świadectwo.
Witold Pilecki (13 V 1901- 25 V 1948) – urodzony na zesłaniu w represjonowanej po powstaniu styczniowym rodzinie szlacheckiej herbu Leliwa, harcerz, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej, żołnierz kampanii wrześniowej, pierwszej i drugiej konspiracji, powstania warszawskiego oraz II Korpusu gen. Andersa we Włoszech.
We wrześniu 1940 roku na ochotnika poszedł do KL Auschwitz, gdzie zbudował struktury ruchu oporu i skąd uciekł w kwietniu roku 1943. Był autorem pierwszych raportów o holokauście i innych, wstrząsających raportów z największego niemieckiego obozu śmierci. Po wojnie wrócił do Polski, aby zebrać dla rządu emigracyjnego wiarygodne informacje o represjach komunistycznych. Więziony i torturowany przez komunistów a następnie skazany w procesie pokazowym przez stalinowski sąd. Wyrok wykonano w wiezieniu mokotowskim na Rakowieckiej strzałem w tył głowy.
Całkowicie zrehabilitowany został w 1990 roku. W roku 2006 otrzymał pośmiertnie najwyższe odznaczenie państwowe – Order Orła Białego.
