Po kilkuletnim wakacie na stolicy biskupiej w Tarnowie, kolejnym biskupem mianowany został Czech - Franciszek de Paula Pisztek - poprzednio biskup sufragan w Pradze. Mimo, że słabo mówił po polsku udało mu się w ciągu kilku lat uporządkować sprawy zdezorganizowanej diecezji. Zorganizował Kurię Biskupią, uzyskał zgodę władz na utworzenie w Tarnowie seminarium duchownego. W 1836 roku odszedł z Tarnowa by objąć funkcję arcybiskupa lwowskiego. We Lwowie spędził resztę życia, tam też został pochowany.
Następny tarnowski biskup - Franciszek de Paula Pisztek - był Czechem urodzonym w Porczycach k. Pragi. W Pradze ukończył gimnazjum, studia filozoficzne i teologiczne oraz otrzymał święcenia kapłańskie w 1808 roku. Po uzyskaniu święceń pracował kolejno jako: wikary w Smolnicy, administrator parafii Vrbau u Lesu, dziekan budziński, proboszcz w Dlażkovicach i w Przeszyłicach oraz dziekanem łukarzickim. W 1823 roku otrzymał odznaczenie kanonika honorowego kapituły praskiej, a w roku następnym został dziekanem kapituły kolegiackiej w Starym Bolesławiu.
W tym samym roku papież Leon XII mianował go biskupem tytularnym Azotu i sufraganem w Pradze. Biskupem tarnowskim mianowany został w lutym 1832 roku, 10 czerwca 1832 odbył ingres do tarnowskiej katedry. Po reerygowaniu w roku 1826 i kilku latach wakatu na stolicy biskupiej (od roku 1827), diecezja tarnowska znajdowała się w stanie dezorganizacji i chaosu.
Nowy biskup, mimo, że słabo mówił po polsku, energicznie zajął się sprawą uporządkowania spraw kościelnych w swojej diecezji. Zajmował się rozbudową katedry i wystrojem jej wnętrza, zorganizował Kurię Biskupią i rezydencję biskupa, wydał nowe statuty dla kapituły katedralnej, w miejsce starych przygotowanych jeszcze przez biskupa Janowskiego. Biskup Pisztek kontynuował również starania poprzednika o otwarcie seminarium duchownego w Tarnowie. Zabiegi te zakończone zostały sukcesem - najpierw udało się uzyskać zgodę cesarza na powołanie studium filozoficznego, a pod koniec roku 1834 również seminarium duchownego. By uporać się z problemem braku kapłanów sprowadzał do pracy na terenie diecezji księży z Czech i Moraw.
Porządkował również kwestie nabożeństw i liturgii, wydając instrukcje liturgiczne, zainicjował także wydawanie urzędowego pisma diecezji tarnowskiej "Notificationes", które od 1850 roku jako "Currenda" wychodzi do chwili obecnej.
Wobec powszechnego analfabetyzmu panującego wśród diecezjan, polecił uczyć wiernych pisania i czytania oraz organizować biblioteki parafialne i dekanalne przeznaczone dla kapłanów i osób świeckich.
Biskup Franciszek de Paula Pisztek odszedł z diecezji tarnowskiej w 1836 roku, aby objąć godność arcybiskupa lwowskiego. Na tę funkcję mianowany został w lipcu 1835 roku przez cesarza Ferdynanda I, a prekonizowany przez papieża Grzegorza XVI 1 lutego 1836 roku.
Resztę życia spędził we Lwowie, gdzie zmarł w 1846 roku, tam też został pochowany. Arcybiskup Pisztek był ostatnim prymasem Galicji jako arcybiskup obrządku łacińskiego. Po jego śmierci rząd austriacki przeniósł tę godność na arcybiskupów obrządku greckokatolickiego
