Poczet biskupów tarnowskich

W 1783 roku, po pierwszym rozbiorze Polski, cesarz Austrii Józef II utworzył diecezję tarnowską. Na jej powstaniu zaważyła przede wszystkim sytuacja polityczna po roku 1772. W granicach zaboru austriackiego znalazła się wówczas południowa część diecezji krakowskiej, leżąca po prawej stronie Wisły. Pod presją władz austriackich biskup krakowski Kajetan Sołtyk utworzył 27 września 1777 roku osobny wikariat i oficjałat generalny dla galicyjskiej części diecezji krakowskiej, w 1781 roku siedziba oficjałatu i wikariatu generalnego przeniesiona została decyzją biskupa krakowskiego do Tarnowa, a na urząd oficjała i wikariusza generalnego powołał on prepozyta kapituły wojnickiej, księdza Jana Duwalla.

 

Gdy Józef II utworzył nową diecezję ze stolicą w Tarnowie, na jej pierwszego biskupa powołał księdza Jana Duwalla. Kanonicznie ten stan rzeczy potwierdził papież Pius VI w bulli "In suprema beati Petri cathedra" z dnia 13 marca 1786 roku. Ponieważ w grudniu 1785 roku zmarł biskup nominat - Jan Duwall papież Pius VI na wniosek cesarza Józef II zamianował biskupem tarnowskim księdza Floriana Amanda Janowskiego, dotychczasowego opata tynieckiego, który, jako pierwszy, we wrześniu 1786 roku faktycznie objął rządy pasterskie w diecezji tarnowskiej.

 

Po trzecim rozbiorze, gdy i Kraków znalazł się w granicach zaboru austriackiego władze cesarskie zlikwidowały diecezję tarnowską, co usankcjonował papież Pius VI w 1805 roku. Sytuacja zmieniła się po raz kolejny w roku 1815, gdy Kongres Wiedeński przesądził o pozostaniu Krakowa poza granicami Austrii. Władze po raz kolejny podjęły zabiegi o powołanie nowej diecezji. Papież Pius VII bullą "Studium paterni affectus" w roku 1821 erygował diecezję w Tyńcu, ale na prośbę ówczesnego biskupa Grzegorza Zieglera papież Leon XII w 1826 roku ostatecznie przeniósł stolicę biskupią do Tarnowa.

 

Biskup Wiktor Skworc jest piętnastym ordynariuszem w historii diecezji. Prezentowany poczet biskupów tarnowskich obejmuje zarówno biskupów ordynariuszy, jak i biskupów pomocniczych od roku 1783 do czasów współczesnych. Podane w nawiasach daty określają rozpoczęcie i zakończenie pełnienia posługi biskupiej.

Michał Blecharczyk (1958 - 1965)

Pod koniec lat pięćdziesiątych po raz pierwszy w diecezji tarnowskiej obok biskupa ordynariusza pracowało dwóch sufraganów. Drugim, obok Karola Pękali został w roku 1958 ksiądz Michał Blecharczyk. Przyszły biskup był wychowankiem Małego Seminarium w Tarnowie, tu przyjął również święcenia kapłańskie w roku 1932. Pracował w Ciężkowicach, Brzesku, Baranowie Sandomierskim i Bochni. Przez wiele lat związany był z tarnowskim seminarium duchownym jako wykładowca i ojciec duchowny. czytaj dalej...

Józef Gucwa (1969 - 1999)

Józef Gucwa, zanim został księdzem był m.in.: rolnikiem, urzędnikiem w Grybowie, żołnierzem Zawiązku Walki Zbrojnej i Armii Krajowej. Umierał w roku 2004, w wieku 81 lat jako biskup - senior diecezji tarnowskiej, Honorowy Obywatel Miasta Nowego Sącza, kawaler m.in. Srebrnego i Złotego Krzyża Zasługi z Mieczami, Krzyża Armii Krajowej oraz Krzyża Partyzanckiego. Na krótko przed śmiercią obchodził jubileusz 35 - lecia sakry biskupiej. czytaj dalej...

Józef Życiński (1990 – 1997)

Ksiądz Józef Życiński studiował Wyższym częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie. Biskupem tarnowskim został 4 listopada 1990 roku, w latach 1997 – 2011 był arcybiskupem metropolitą lubelskim. Był naukowcem – filozofem i teologiem oraz publicystą, doctorem honoris causa Akademii Rolniczej w Lublinie, Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Akademii Medycznej w Lublinie. Zmarł 10 lutego 2011 roku w Rzymie. Pochowany został w Lublinie. czytaj dalej...

| | | |